personen die aan thalassofobie lijden, verbeteren vaak hun symptomen als gevolg van specifieke strategieën en procedures van therapeuten en medische professionals. Het is uiterst belangrijk op te merken dat indien onbehandeld, thalassofobie kan leiden tot andere psychische stoornissen zoals posttraumatische stressstoornis, angst, depressie en/of paniekaanvallen.

  • cognitieve gedragstherapie (CBT)

Thalassofobie kan worden beheerd door middel van een psychologisch instrument dat cognitieve gedragstherapie (CBT) wordt genoemd., CBT is een type van psychotherapeutische behandeling die patiënten helpt leren hoe te om storende gedachtepatronen in positief en realistisch gedrag te identificeren en te manipuleren. Psychologen en therapeuten maken gebruik van CBT om een negatieve invloed op bepaalde gedragingen en emoties toe te brengen, zodat ze worden vervangen door meer geschikte en realistische reacties. Een meta-analyse studie in 2013 vond dat CBT een positief effect in het veranderen van de neurale wegen en activering van de hersenen op patiënten met fobieën heeft, resulterend in meer gecontroleerd gedrag wanneer blootgesteld aan de angst.,systematische desensitisatie is een behandeling waarbij patiënten die aan bepaalde fobieën lijden, worden blootgesteld aan steeds meer angstverwekkende stimuli en tegelijkertijd relaxatietechnieken aanleren. De meerderheid van de mensen die thalassofobie hebben, vermijdt actief de situatie waar ze bang voor zijn, wat op zijn beurt een valse en nog angstaanjagender valse realiteit creëert. Systematische desensibilisatietechnieken stellen patiënten in staat hun angst te confronteren met gecontroleerde emoties en realistische opvattingen., Het gaat om drie stappen, de eerste omvat het leren van spierontspanning technieken gevolgd door patiënten wordt gevraagd om een lijst van angstige scenario ‘ s te maken, rangschikken ze in termen van hun intensiteit. Tenslotte worden de patiënten geïnstrueerd om hun angst geleidelijk onder ogen te zien. De focus van deze techniek is om zich te concentreren op ontspanning als ze zichzelf door stressvolle situaties tot de omgeving/gebeurtenis niet langer ongemak veroorzaakt. De onderliggende theorie achter systemische desensitisatie is klassieke conditionering die tot doel heeft gevoelens van angst en angst te vervangen door een staat van kalmte., Ontspanningstechnieken die geleerd worden om met thalassofobie om te gaan door middel van systemische desensitisatie zijn o.a. diafragmatische ademhaling, progressieve spierontspanning, meditatie en mindfulness.

  • blootstellingstherapie

blootstellingstherapie is de handeling van een persoon die in nauw contact komt met de situatie of omgeving waardoor zijn fobie op een veilige manier wordt geactiveerd. Het algemene doel van blootstellingstherapie is om aan de patiënt te bewijzen dat een situatie, object of omgeving niet zo gevaarlijk of zorgwekkend is als zij zouden kunnen geloven., Deze behandeling stelt patiënten ook in staat om meer vertrouwen in hun vermogen om te gaan met de situatie die hen bang maakt; moeten ze geconfronteerd worden met de situatie waar ze bang voor zijn. In het geval van thalassofobie wordt blootstellingstherapie gebruikt om de angst en angst geassocieerd met grote waterlichamen te verminderen. Er zijn verscheidene variatie van blootstellingstherapie en psychologen kunnen verschillende technieken gebruiken om optimale resultaten te bereiken. Deze variaties omvatten:

in vivo blootstelling: Dit is een techniek waarbij patiënten worden geïnstrueerd om een gevreesd object, situatie of activiteit in het echte leven direct onder ogen te zien., Degenen die lijden aan thalassofobie worden vaak geïnstrueerd om het water in te gaan op stranden, meren of vijvers. Het nadeel van in vivo blootstelling is dat de deelnemers hoge uitvalpercentages en slechte acceptatie van de behandeling hebben in vergelijking met andere therapieopties.

Interoceptieve blootstelling: opzettelijk veroorzaken van fysieke sensaties die onschadelijk zijn, maar gevreesd. Mensen met thalassofobie worden bijvoorbeeld vaak beelden getoond van de zee, oceanen of meren of videobeelden van mensen in het water. Dit veroorzaakt een reactie die vervolgens door de therapeut kan worden veranderd of gemanipuleerd.,

blootstelling aan virtuele realiteit: in bepaalde omstandigheden kan virtual reality-technologie worden gebruikt wanneer blootstelling in vivo niet praktisch is. Dit kan zijn wanneer een individu niet in de buurt van stranden, oceanen of meren woont. Het kan ook omvatten wanneer een andere factor verhindert de patiënt van het invoeren van dergelijke omgevingen (met inbegrip van Gezondheid, persoonlijke of religieuze factoren).

Imaginale blootstelling: een levendige voorstelling van de gevreesde situatie, object of omgeving., Deze techniek wordt vaak gebruikt voor degenen die een traumatische ervaring in het verleden hebben gehad of getuige zijn geweest van een gebeurtenis die leidt tot hun diagnose van thalassofobie. Het stelt individuen in staat om hun gevoelens van angst met betrekking tot bepaalde triggers te verminderen.

  • medicatie

De meeste patiënten verbeteren of elimineren al hun symptomen van thalassofobie door middel van therapie; sommige patiënten kunnen echter een combinatie van therapie en medicatie nodig hebben om hun symptomen nauwkeurig te behandelen. Medicatie kan fobieën zoals thalassofobie niet genezen, maar het kan helpen symptomen van angst en angst te verminderen., Selectieve serotonine heropname remmers (algemeen bekend als SSRI ‘ s) zijn een type antidepressiva die kunnen worden voorgeschreven door een gekwalificeerde arts. Andere veel voorkomende medicatie gebruikt voor de behandeling van thalassofobie omvatten bètablokker (die helpt door het blokkeren van de stroom van adrenaline die optreedt wanneer men angstig is) en benzodiazepines (snelwerkende anti-angst medicatie). Benzodiazepines mogen alleen worden voorgeschreven als andere therapeutische of medicinale opties niet hebben gewerkt, omdat ze kalmerend en verslavend zijn.