No one, no-one, nobody, Noone

De onbepaalde voornaamwoorden niemand en niemand zijn grotendeels uitwisselbaar. Garner (1998) merkt op dat niemand formeler en literair is, een oordeel dat door deze corpusanalyse wordt ondersteund., Beide termen, echter, zijn geneigd om te verschijnen zonder controverse in bijna elke vorm van schrijven.

niemand, dus geen persoon, wordt gespeld met twee woorden. De koppelteken no-one is een veel voorkomende variant, vooral in informele contexten, hoewel het minder naar mijn smaak dan de traditionele twee-formulering vorm. Het is onwaarschijnlijk dat de diaeretic noöne algemeen wordt gebruikt., De praktijk van het schrijven van niemand als niemand kan zijn voortgekomen uit zijn virtuele Synoniemen met de één-formulering niemand; uit zijn verbinding met de op dezelfde manier Verenigde iedereen, iedereen en iemand; of uit de neiging voor de morfologie van vele samengestelde woorden om te gaan van een B naar A-B naar AB.

Noone is een vreemde spelling van no one. In mijn ogen is het vandaag verkeerd, maar niemand kan met zekerheid zeggen welk gebruik over 50 jaar zal worden geaccepteerd. Noone impliceert de monosyllabische uitspraak / Nunn/, vooral voor niet-moedertaalsprekers van het Engels., (Let wel, Ik heb nog niet gehoord dat iemand verkeerd spreekt mee te werken.) Zoekt naar ‘noone’ op Bartleby.com een klein aantal resultaten, allemaal de archaïsche spelling van noon.bovendien suggereert noone onmiddellijk een specifieke persoon genaamd Noone, bijvoorbeeld de acteur Nora-Jane Noone of de muzikant Peter Noone. Zo kan het leiden tot tijdelijke ambiguïteit of tot bijkomende betekenissen die zowel onbedoeld als komisch zijn:

niemand houdt van me, maar Ik heb mijn oog op Sullivan.niemand zag iemand de kamer verlaten.niemand was achter de boom, dus ik ontlast mezelf discreet voordat ik me weer bij de anderen aansluit.,

u ziet het probleem.

nu een paar opmerkingen over het gebruik.

onbepaalde voornaamwoorden (niemand, iedereen, iedereen, enz.) nemen meestal enkelvoud werkwoorden, maar kan worden verwezen door enkelvoud of meervoud voornaamwoorden (zij, zij, hun). Als je een onbepaald voornaamwoord volgt met een meervoud, dan schuin je fictieve overeenkomst (aka ‘concord’), maar je vermijdt lastige constructies zoals s/hij en zijn of haar, evenals de beschuldigingen van seksisme die gewoonlijk naar de notoir geslachtsspecifieke hij, zijn en hem slingeren.,

soms wordt de enkelvoudsvorm gevraagd, en sommige schrijvers geven de voorkeur, maar grammaticaal is er niets mis met het meervoud.’Nobody remember a journalist for their writing’ – Richard F Shepard
‘ o one can ever be in love more than once in their life’ – Jane Austen, in Sense and Sensibility
‘ Nobody here seems to look into an Author, ancient or modern, if they can avoid it ‘-Lord Byron, in a letter, Toch koos hij voor geslachtloze ze, en het lijkt helemaal natuurlijk en verstandig. Elders stelt MWDEU dat ‘het meervoud zij, hun, hen met een onbepaald voornaamwoord als referent in gemeenschappelijk standaardgebruik is’. Robert Burchfield schrijft over iedereen en iedereen en wijst erop dat’populair gebruik en historisch precedent het gebruik van een voornaamwoord in het meervoud bevorderen’. Byron is in goed gezelschap door het enkelvoud van ‘meervoud’ te gebruiken.,dus, zou je ‘No one in their right mind’, ‘No one in his right mind’, ‘No one in her right mind’, ‘No one in his or her right mind’, ‘No one in his or her right mind’, ‘No one in zer right mind’, of wat? Mijn advies is om deze opties met een open geest te benaderen; om zich bewust te zijn van, maar niet door, degenen die enkelvoud-ze constructies decry; en om context, betekenis en gezond verstand uw beslissing te laten leiden.