de meest geciteerde regels in het gedicht zijn:

I hold it true, whate ‘er befall; I feel it when I sorrow most;’ Tis better to have loved and lost Than never have loved at all.

Deze strofe is te vinden in Canto 27. De laatste twee regels worden meestal genomen als het aanbieden van een meditatie over de ontbinding van een romantische relatie. De tekst verwees oorspronkelijk echter naar de dood van de geliefde vriend van de dichter. Ze doen denken aan een regel uit William Congreve’s populaire toneelstuk The Way of The World uit 1700: “‘ tis better to be leave than never to have been loved.,een andere veel geciteerde zin uit het gedicht is “nature, red in tooth and claw,” gevonden in Canto 56, verwijzend naar de mensheid: wie vertrouwde op God was liefde inderdaad en liefde Creation ’s final law Tho’ Nature, red in tooth and claw With ravine ,shriek ‘ d against his creed ook het volgende wordt gevonden in Canto 54 So runs my dream, but what am I? Een kind dat huilt in de nacht een kind dat huilt om het licht en met geen taal maar een schreeuw.,

ook af en toe worden deze regels uit Canto 123 aangehaald

de heuvels zijn schaduwen, en ze stromen van vorm naar vorm, en niets staat; ze smelten als mist, de vaste landen, zoals wolken die ze zelf vormen en gaan.

Dit verwijst naar de recente ontdekking door geologen van de grote leeftijd en veranderbaarheid van de aarde, een wetenschappelijk wonder dat ten grondslag ligt aan opkomende ideeën over natuur en evolutie.

Nature, red in tooth and clawEdit

hoewel deze zin “tooth and claw” vaak wordt toegeschreven aan Tennyson, was het al in gebruik., Bijvoorbeeld, de Hagerstown post in maart 1837: “daarop, de beesten, woedend op de humbug, viel op hem tand en klauw.in het schrijven van het gedicht werd Tennyson beïnvloed door de evolutionaire ideeën van transmutatie van soorten gepresenteerd in overblijfselen van de natuurlijke geschiedenis van de schepping die in 1844 was gepubliceerd, en had een storm van controverse veroorzaakt over de theologische implicaties van onpersoonlijke natuur functioneren zonder directe goddelijke interventie., Een evangelische focus op onbetwistbaar geloof in geopenbaarde waarheid, ontleend aan een letterlijke interpretatie van de Bijbel, kwam al in conflict met opkomende bevindingen van de wetenschap. Tennyson uitte de moeilijkheden die evolutionaire ideeën oproepen voor het geloof in “de waarheden die nooit bewezen kunnen worden”, terwijl hij nog steeds geloofde in het oudere idee dat de rede uiteindelijk wetenschap en religie zou harmoniseren, omdat er geen echte tegenstrijdigheid zou zijn. Canto 55 vraagt:

zijn God en de natuur dan in strijd, dat de natuur zulke kwade dromen leent?, Zo voorzichtig van het type dat ze lijkt, zo zorgeloos van het enkele leven, dat ik, het overwegen van overal haar geheime betekenis in haar daden, en het vinden van dat van vijftig zaden die ze vaak brengt, maar een te dragen, Ik wankel waar ik stevig trapte, en vallen met mijn gewicht van zorgen op het altaar van de grote wereld-trappen die helling thro’ duisternis tot God, strek ik kreupel handen van het geloof, en tasten, en verzamelen stof en kaf, en roepen tot wat ik voel is Heer van alles, en zwak vertrouwen op de grotere hoop., dan vraagt Tennyson in Canto 56 of de mens (die op God vertrouwde was liefde inderdaad / en liefde creatie ’s definitieve wet – / Tho’ natuur, rood in tand en klauw / met ravijn, shriek ‘D tegen zijn credo) zou ook” worden geblazen over de woestijn stof, of seal ‘ d binnen de Iron hills?echter, aan het einde van het gedicht komt Tennyson naar voren met zijn christelijk geloof herbevestigd, overgaand van twijfel en wanhoop naar geloof en hoop, een dominant thema dat ook te zien is in zijn gedicht “Ulysses”.,

als e ‘er toen faith in slaap was gevallen, hoor ik een stem’ believe no more ‘en hoorde ik een steeds brekende kust die in de goddeloze diepte tuimelde; een warmte in de borst zou het koudere deel van de ijskoude reden smelten, en als een man in toorn stond het hart op en antwoordde’ I have felt.’Nee, als een kind in twijfel en angst: maar dat blinde geschreeuw maakte me wijs; toen was ik als een kind dat huilt, maar, huilen kent zijn vader in de buurt;

dit gedicht werd gepubliceerd een decennium voordat Charles Darwin maakte zijn theorie openbaar., Echter, de zin “natuur, rood in tand en klauw” in canto 56 snel werd overgenomen door anderen als een zin die het proces van natuurlijke selectie oproept. Het werd en wordt gebruikt door zowel degenen die tegen en voor de evolutietheorie.