begin jaren negentig ontwierp de Maleisische regering een nieuwe federale administratieve hoofdstad gebouwd uit een tabula rasa op voormalige oliepalm-en rubberplantages genaamd Putrajaya., Het werd ontworpen om de nieuwe thuisbasis te zijn van alle federale ministeries van Maleisië en nationale ambtenaren, gastheer te zijn voor alle diplomatieke activiteiten voor het land, en te functioneren als een krachtig symbool van de ambitieuze moderniseringsagenda van het land en van zijn nieuwe ‘progressieve Moslim’ identiteit. Als een van de vele nieuwe steden die onlangs zijn gebouwd als zetel van de macht in Zuidoost-Azië en het ‘global south’, is Putrajaya symbolisch voor de trend van voormalige koloniën om de koloniale hoofdstad af te wijzen en te vervangen door een stad die de nationale ideologie en aspiraties van de staat symboliseert., Dit artikel geeft een kort overzicht van de geschiedenis en ontwikkeling van het Maleisische urbanisme dat de basis vormde voor de oprichting van Putrajaya en onderzoekt kritisch de claims dat het ‘groen’is. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de manier waarop een nationale identiteit is opgebouwd door het ontwerp van de stad.